JUŻ WKRÓTCE!
Planujemy ubiegać się o wsparcie i tworzenie mieszkań treningowych oraz wspomaganych dla osób z niepełnosprawnościami.
MIESZKANIE jest kolejnym elementem wchodzącym w niewygodny temat „dorosłość osób z niepełnosprawnościami”. Gdy na świat przychodzi dziecko z niepełnosprawnością, marzeniem rodzica jest – pierwszy uśmiech, pierwsze wypowiedziane słowa, pierwszy krok. I tak z każdym krokiem milowym rodzic pragnie, żeby jego pociecha rozwijała się jak zdrowe dziecko. Takiej stuprocentowej pewności nikt nam nie da, przy niepełnosprawności naszego dziecka. Nikt nie da nam gwarancji na dobrą rehabilitację, edukację, pracę oraz mieszkanie. System rehabilitacyjny oraz edukacyjny jest w Polsce już wypracowany. Osoby z niepełnosprawnością oraz ich rodziny są zaopiekowane. Wsparcia wymaga system mieszkalnictwa. Każdy rodzic chce czuć spokój, że w momencie jego odejścia jego dziecko będzie w bezpiecznej przestrzeni.
Tworząc ciąg życia dziecka od wsparcia w okresie najmłodszych lat, poprzez edukację idziemy ku dorosłości związanej z pracą i mieszkaniem. Od przedszkola uczymy samodzielności, której z każdym rokiem życia dziecka podnosimy poprzeczkę. Obserwując i dostosowując do jego możliwości. Każdy krok potrzebuje być wprowadzony i powtarzany cyklicznie, żeby został zapamiętany przez osobę z niepełnosprawnością. W systemie mieszkań, marzymy o posiadaniu na początek mieszkań treningowych, gdzie w warunkach „laboratoryjnych” wprowadzać będziemy uczestników do samodzielnego życia. Bycie w takim mieszkaniu wymaga nakładu pracy całego zespołu specjalistów, którzy wraz z uczestnikami rozpisują plan najpierw dnia, tygodnia. Pokazują co należy robić każdego dnia, jak dbać o swoją przestrzeń, jak tworzyć i pielęgnować relacje w mieszkaniu. To co nam „normatywnym” przychodzi z łatwością, tu wymaga czasu, zaangażowania oraz świadomego prowadzenia. W mieszkalnictwie jest ważna relacja między uczestnikami a trenerami. Trener jest osobą, która wspiera proces – od momentu obudzenia do momentu udana się na nocny odpoczynek. Trener dobiera osoby do mieszkania ze względu na poziom ich funkcjonowania. W mieszkaniu treningowym potrzeba jest wydzielenia przestrzeni dla kobiet i mężczyzn. Po odbytym treningu, to trener wraz z opiekunami/rodzicami podejmuję decyzję o samodzielnym mieszkaniu. Samodzielne mieszkanie jest hasłem bardzo na wyrost, gdyż osoby z niepełnosprawnością intelektualną wymagają „dobowej kontroli/opieki”. Nadzór daje im poczucie bezpieczeństwa. Marzenie mieszkania – to mieszkanie w bloku wśród społeczeństwa, w którym żyjemy. Bez tworzenia odrębnych budynków przeznaczonych tylko dla osób niepełnosprawnych. Taki system np. sprawdza się w Chorwacji, Szwecji. Taki system nie segreguje, a łączy. Taki system uczy społeczeństwo, że każdy z nas jest inny i ma prawo do życia w ogólnodostępnej przestrzeni.
